10 Spaanse ommuurde steden
Tien leukste en mooiste ommuurde steden van Spanje
Betoverende oude Spaanse authentieke centrums met leuke smalle geplaveide straatjes, mooie architectuur, typisch pleintjes en, kastelen… Het middeleeuwse erfgoed van de ommuurde steden van Spanje het zijn schatten verankerd in het verleden die de bezoeker onderdompelen in de geschiedenis. We laten je hier tien van de mooiste en best bewaarde ommuurde steden van Spanje zien.
Granadilla (Cáceres)
Granadilla, het oude landhuis van Granada, is een oude ommuurde stad van feodale oorsprong in het noorden van Cáceres. Gesticht door de moslims in de 9e eeuw, diende het als een strategisch bolwerk in het gebied omdat het een verplichte stap was op de Vía de la Plata. Het werd de hoofdstad van de regio, bekend als Tierras de Granadilla, maar in de jaren zestig werd het bezet door de staat en onbewoond omdat het werd uitgeroepen tot “overstromingsgebied” vanwege de bouw van het stuwmeer van Gabriel y Galán. Momenteel blijft het officieel onder die catalogus, ondanks het feit dat de stad nooit is overstroomd, zelfs niet met het reservoir vol. In 1980 werd de stad uitgeroepen tot historisch-artistieke site en vier jaar later werd het opgenomen in het herstelprogramma voor verlaten dorpen, dat verschillende herstelactiviteiten heeft vergemakkelijkt. De geëmigreerde mensen van Granada en hun nakomelingen ontmoeten elkaar twee keer per jaar in de stad: tijdens de bedevaart van de Virgen de Agosto en op de Dag van de Doden.
Castellar de la Frontera (Cádiz)
Het prachtige kasteel is gebouwd op een rotsachtig voorgebergte en kijkt uit over de hele baai en de rots van Gibraltar. De oorsprong gaat terug tot de bronstijd (afzettingen van Cuevas del Cancho, Tajo en Abejera), maar het kreeg zijn ware identiteit met de islamitische verovering, toen het werd omgedoopt tot Al-Qars. Binnenin behoudt het een uitgesproken middeleeuws karakter, met een bochtige lay-out van schone en witgekalkte straten. Het fort, gebouwd tussen de 12e en 15e eeuw, is na renovatie in perfecte staat gebleven. Bovendien is in het kasteel een van de weinige voorbeelden die bestaat van een bewoonde kern in een fort. Het wordt ook beschouwd als de groene long van de regio dankzij het natuurpark Alcornocales.
Frías (Burgos)
Strategische enclave sinds de Romeinse tijd, het wordt voor het eerst genoemd in de tweede helft van de 9e eeuw als een van de vele steden die ontstonden tijdens de eerste momenten van de bezetting van de Alto Ebro. De naam is afgeleid van Aguas Fridas, teruggebracht tot de tweede deel van deze denominatie. De opkomst dateert uit de tijd van Alfonso VIII, die het koos, het herbevolkte met een charter en het veranderde in een commercieel, weg- en defensief centrum. Het heeft een middeleeuwse stedelijke structuur behouden die het imposante kasteel van de hertogen van Frías bekroont dat de Cerro de la Muela bekroont. De hangende huizen, gebouwen met begane grond en twee of drie verdiepingen, sommige met een kelder, die op elkaar leunen en de verschillende straten op twee hoogten vormen, hebben ook impact.
Alquézar (Huesca)
“De mooiste stad in Huesca”. In deze stad, die werd geboren in de schaduw van een kasteel, stoppen ze niet als het gaat om het prijzen van de deugden: de parel van Somontano is een andere bijnaam waarvoor het bekend staat. Het is uitgeroepen tot historisch-artistieke site en dankt zijn naam aan het gebouw dat werd gebouwd om de toegang tot Barbitania te verdedigen. Het gehucht strekt zich uit aan de voet van dit fort van islamitische oorsprong, omgebouwd tot de collegiale kerk van Santa María na de christelijke herovering. Vanaf de 11e eeuw zijn enkele delen van de muur bewaard gebleven, de Albarrana-toren, de ruïnes van een vierhoekige toren en een fragment van de Romaanse kerk, geïntegreerd in het indrukwekkende 14e-eeuwse klooster. Om te genieten van een van de mooiste uitzichten van de omgeving, moet je naar het uitkijkpunt “Glimlach van de wind”.
Urueña (Valladolid)
In 1975 uitgeroepen tot historisch-artistiek complex, heeft het een 13e-eeuws ommuurd complex dat het best bewaard is gebleven in de provincie en de bezoeker het uiterlijk van een kleine middeleeuwse stad biedt. De muur is in het uiterste zuidoosten bevestigd aan het kasteel, gebouwd in de 11e eeuw op een oud Romeins fort. Buiten de stad, in de vallei, bevindt zich de romaanse hermitage van Nuestra Señora de la Anunciada. Vanaf veel plaatsen in het stedelijk gebied kunnen geweldige panoramische uitzichten op het omliggende gebied worden verkregen, waardoor het een bevoorrecht uitzichtpunt is op het landschap van Tierra de Campos. Op 1 januari 2014 werd het een van de mooiste steden van Spanje en sindsdien is het aantal bezoekers niet gestopt met groeien.
Besalu (Girona)
Game of Thrones, Westworld of Perfume zijn enkele van de producties die dit middeleeuwse juweel bij de ingang van La Garrotxa hebben gekozen. Eeuwenlang het machtscentrum, kreeg het zijn eigen munteenheid. De beroemde romaanse brug voert de bezoeker rechtstreeks naar de Middeleeuwen, een sensatie die groeit wanneer men de Joodse wijk betreedt, met zijn heilige baden (micvé) waarin de buren hun lichaam zuiverden: vrouwen na de menstruatie en na de bevalling en de mannen op Vrijdagen voor Shabbat. De badkamer, verbonden aan de synagoge, werd in 1964 bij toeval ontdekt toen een buurman een put wilde boren.
Daroca (Zaragoza)
Volgens sommige historici gaat de geboorte terug tot het Keltiberische dorp Darek. Later noemden de Romeinen het Agiria en bouwden ze een sterk kasteel om de Via Laminitana te verdedigen, die door de stad liep en Zaragoza met Valencia verbond. De eerste documentaire vermelding van de stad dateert uit het jaar 837, als een belangrijke stad van Al-Andalus. De Arabieren gaven het de naam Calat-Darawca en zo werd het 400 jaar lang genoemd, totdat Alfonso I van Aragón het in 1120 veroverde. In de 12e eeuw verleende Ramón Berenguer IV het de privileges waardoor het de hoofdstad van de Gemeenschap van Daroca. Het werd uitgeroepen tot historisch-artistieke site in 1931 en de smalle straatjes weerspiegelen nog steeds een prachtig verleden, kruispunten en grens tussen koninkrijken en regio’s, met een Arabische, joodse en christelijke essentie. De meer dan vier kilometer lange muren zijn een van de grootste attracties, evenals de kerken: aan het begin van de 12e eeuw had het tien parochies, waarvan er nog zeven overeind staan.
Burgo de Osma (Soria)
Deze stad is een van de rijkste culturele erfenissen van Soria. De stad Osma is de hoge middeleeuwse historische kern, terwijl El Burgo de Osma de naburige stad is, in 1962 uitgeroepen tot villa van toeristisch belang en in 1993 tot historisch-artistiek complex. De muur omsluit de middeleeuwse kern van Burgos. Het werd gebouwd door bisschop Montoya in 1458 gezien de situatie die Castilië doormaakte ten tijde van Enrique IV, aangezien het fort van Osma niet als voldoende verdediging voor de stad werd beschouwd. De constructie vergemakkelijkte het innen van belastingen op producten die de bevolking binnenkwamen en was de hoofdrolspeler van formele handelingen met een sterke symbolische lading, zoals de intrede van de bisschoppen die naar El Burgo kwamen om het in bezit te nemen. Ook opmerkelijk zijn de Calle Mayor, het 18e-eeuwse Hospital de San Agustín en vooral de kathedraal van Santa María de la Asunción, met romaanse, gotische, barokke en neoklassieke accenten.
Buitrago de Lozoya (Madrid)
De oudste historische verwijzingen met betrekking tot Buitrago dateren uit de 1e eeuw voor Christus (het zou de Licabrum zijn die door Gaius Flaminio werd veroverd, volgens Tito Livio), maar er is geen materieel spoor om dit te ondersteunen. Er zijn ook geen middeleeuwse overblijfselen van vóór de herovering en dus van de aanwezigheid van moslims vóór de 11e eeuw. Maar de muur dateert uit die tijd, waarvan de goede mate van conversatie de stad bekend heeft gemaakt als de muur van Madrid. Gelegen op een voorgebergte aan de oevers van de rivier de Lozoya, aan de voet van Somosierra en 75 kilometer van Madrid, is Buitrago perfect om jezelf eeuwen terug te brengen dankzij de torens, grachten, het Castillo de los Mendoza, de kerk van Santa María del Castillo, de klokkentoren of het Picasso Museum, op het gelijknamige plein naast het stadhuis.
Ciudad Rodrigo (Salamanca)
De eerste menselijke nederzetting in het gebied dateert uit de bronstijd. Het gebied was het domein van de vetons rond de 6e eeuw voor Christus, waarvan het stenen zwijn buiten zijn Parador Nacional overleeft. De drie zuilen van een tempel zijn bewaard gebleven uit de Romeinse tijd en werden sinds de middeleeuwen gebruikt als het heraldische embleem van de stad. De ligging, een kruispunt met Salamanca in het zuidwesten, Cáceres in het zuiden en de grens met Portugal in het westen, maakte het een zenuwcentrum voor de oorlog. Het werd herhaaldelijk binnengevallen en herbouwd, maar het zou pas in 1161 definitief worden herbevolkt door Fernando II van León, als bolwerk tegen de moslimvijand, maar ook tegen het ontluikende Portugese koninkrijk. Oorlog en vernietiging bleven aanwezig in de daaropvolgende eeuwen, met de Afscheiding van Portugal of de Onafhankelijkheidsoorlog: na een bloedige belegering van enkele maanden werd het veroverd door het leger van Napoleon, om later te worden bevrijd door Lord Wellington. Maar dankzij zijn gretigheid om het verleden te bewaren, werd het in 1944 uitgeroepen tot historisch-artistieke site. De muren, de kathedraal van Santa María, het kasteel van Enrique II, de kapel van Cerralbo en het paleis van de markiezin van Cártago zijn een “must see”.