Krekels en Cicaden, de Spaanse herrieschopper
Zomergeluiden die resoneren in je oren tijdens het heetste seizoen, de zomer. Cicaden en krekels, de Spaanse herrieschopper produceert een soort zomerconcert in de mediterrane wereld dat na de vakantie bij veel mensen blijft hangen. De zomer is een tijd waarin je veel meer tijd buiten kunt en zult doorbrengen. Een periode waarin als je goed luistert kunt genieten, of niet van het concert (en) van de krekels en zangcicaden. Het is een geluid dat slaapverwekkend is, dat geluid heet striduleren, en- hoewel luid - niet onaangenaam klinkt: veel krekels, vooral de ondersoort Cicada orni, die veel voorkomt in de Middellandse Zee, bedekken het eiland momenteel met een tapijt van lawaai. De wezens hurken meestal in bomen en heggen. Het is een soort zomerconcert in de mediterrane wereld dat na de vakantie bij veel mensen blijft hangen.
Met het geluid willen de mannetjes de vrouwtjes lokken om zich voort te planten, want de zomer is de paartijd. De krekels, die eruitzien als te grote vliegen, genereren het doordringende geluid met speciale spieren in de buik die kleine platen kunnen trillen.
Op deze manier halen de insecten meer dan 60 decibel. Bij 85 is gehoorbescherming in Duitsland verplicht in het werkgebied; een cirkelzaag kan een vervelende 100 decibel veroorzaken.
Gelukkig is het geluid van de krekels echter alleen overdag te horen. En het geluid is stiller dan in andere delen van de wereld. In de Verenigde Staten veroorzaken de groenachtige exemplaren van de ondersoort Tibicen linnei nog meer oorverdovende geluiden.
Vreemd genoeg bewegen de mannelijke krekels nauwelijks, hoewel ze goed kunnen vliegen. Meestal zit het vreemde dier rustig op een tak of een boomstam en zuigt met een slurf erin grote hoeveelheden suikerhoudende sappen eruit.
Als hij naar een andere plaats wil verhuizen, rent of springt hij het liefst. De krekels van sommige ondersoorten kunnen vanuit staande positie gemakkelijk 70 centimeter klimmen.
Om de vrouwtjes aan te trekken, moeten de mannetjes hard werken omdat ze maar één zomer hebben: krekels leven maximaal één jaar.
Voordat ze aan de takken tjilpen, hebben ze al een lange weg afgelegd: het duurt maar liefst vijf jaar om zich van de larve via de pop tot het volwassen insect in de grond te ontwikkelen. Daar voeden de filigrane wezens zich onder meer met wortelsap.
De Cicada orni, die wijdverspreid is in Mallorca, het Midden-Oosten en Noord-Afrika en vleugels heeft van 70 millimeter lang, is slechts één van de maar liefst 45.000 ondersoorten.
Naast de twee grote facetogen heeft de eilandcicade, die kan worden toegeschreven aan de rondkop cicaden, ook drie miniatuurogen op de bovenkant van de kop en twee antennes. In tegenstelling tot de krekels die in Noord-Amerika overheersen, is hij bruingrijs.
Daarom is het zelfs bij nader inzien nauwelijks mogelijk om zo'n dier op een tak te onderscheiden.
Het bijna oorverdovende cicade geluid eindigt meestal in de vroege avond. Dan zijn er veel rustiger nachtelijke krekels actief.