DE SPAANSE KEUKEN
De Spaanse keuken is rijk en gevarieerd, weerspiegelt en koestert eeuwenoude regionale tradities
De Spaanse keuken bestaat uit diversen regionale keukens, zoals de Andalusische keuken, Catalaanse keuken, Galicische keuken of bijvoorbeeld Baskische keuken die allemaal ook nog eens enorm verschillen. Hoewel de echte Spaanse keuken op het eerste gezicht eenvoudig en onopgesmukt lijkt, zijn de maaltijden opgebouwd uit eerste klas ingrediënten, bij voorkeur verse producten van het seizoen. Ook gastvrijheid en gulheid zijn onontbeerlijk voor een goede maaltijd . Door de ligging op het Iberisch Schiereiland heeft Spanje ook een Atlantische kust. dit simpele geografisch feit, gecombineerd met de uitgestrektheid van het binnenland maakt het moeilijk om de Spaanse keuken onder één noemer te brengen.
Het binnenland bestaat uit een uitgestrekt plateau met droge vlakten, omzoomd door landschappen als de mediterrane en Atlantisch kust en hoog oprijzende bergketens. In het hele land kunnen barre weersomstandigheden optreden, variërend van schroeiende hitte tot extreme kou. Wat iemand uit het zonnige Sevilla als een 'doorsnee' maaltijd beschouwd, zal een inwoner van Pamplona waarschijnlijk niet als zodanig worden omschreven. Het meeste Spaanse eten is stevig en smakelijk, maar er is een duidelijk culinaire noord-zuidas: de noordelijke keuken is over het algemeen rijker dan die van het zuiden en vlees en zuivelproducten spelen er een grotere rol.
CULINAIRE ERFENIS
Moderne Spaanse koks hebben veel te danken aan oude veroveraars. De Feniciërs, die rond 1100 v.C. arriveerden stichten een handels kolonie in het huidige Cadiz en planten er de eerste wijnstokken in de buurt van Jeréz.
Zowel de huizenbouw als het eten weerspiegelen de warmte en het levendige karakter van Spanje.
De zuidwesthoek van Andalusië is nog altijd het sherry gebied van Spanje. Vervolgens kwamen er de Carthagers die geen belangrijke culinaire bijdrage leverden. Zij werden gevolgd door de Romeinen, die de eerste olijfbomen plantten en rond 210 n.C. dus de eerste , nu niet meer weg te denken olijfolie produceerden.
toen in 711 de Arabieren bijna het schiereiland veroverden, met uitzondering van Asturië enBaskenland, breidden zij de olijfgaarden uit ( de Arabieren bleven tot1492 de baas, tot dat koning Ferdinand de V en koningin Isabella I de macht over heel Spanje kregen)
De Moren bedachten en ontwikkelden uitgebreide irrigatiesystemen, huerta's om de gewassen die zij op het schiereiland introduceerden te bevloeien. Zowel de bevloeide akkers als de gewassen zijn tot op de dag van vandaag blijven bestaan.
De Spaanse smaak veranderde definitief met de succesvolle teelt van rijst, citrusvruchten, amandelen en dadels, naast de introductie van specerijen uit het Midden-Oosten. Ook aubergines, abrikozen, perziken en kweeperen zijn door de Moren ingevoerd, evenals koffie- de favoriete drank van de meeste moderne Spanjaarden.
Ook aan de gouden eeuw van de Spaanse ontdekkingsreizen wordt vrijwel dagelijks in iedere keuken een hommage gebracht. De mislukte zoektocht van Columbus naar een zeeroute naar het Oosten om het Venetiaanse monopolie op de handel in kostbare specerijen te doorbreken , leverde ook iets positiefs op: de ontdekking van de Caribische eilanden in 1492.
Bij zijn terugkeer naar Spanje bracht hij de bonus uit de nieuwe wereld mee, de niet alleen de Spaanse keuken , maar ook die van het hele mediterrane gebied zou veranderen. De scherpe en zoete pepers die hij introduceerde, werden onmiddellijk in de keuken opgenomen en hun gebruik verbreidde zich eerst mondeling via het dichte netwerk van kloosters. Columbus introduceerde ook tabak, exotische nieuwe vruchten en groenten als yamswortel en zoete aardappelen.
Op zijn derde reis in 1502 nam hij een Maya-schip in beslag dat geladen was met cacaobonen die gebruikt werden als betaalmiddel. Ferdinand was niet onder de indruk van het nieuwe artikelen pas na 1528 toen Hernán Cortés terug keerde met de Azteekse benodigdheden om chocolade te maken, werdt de drank populair aan het hof en uiteindelijk in heel Spanje.
De eerste commerciële scheepslading cacaobonen arriveerde 1585, sindsdien is de handel nooit meer stil komen te liggen. De innige relatie duurt nog altijd voort, met chocolaterias in all grote en kleine steden.
Columbus leefde niet lang genoeg om mee te maken dat zijn ontdekking een warme drank werdt, maar voor veel Spanjaarden bestaat het traditionele ontbijt uit goed doorbakken churros met een glas warme chocolademelk die bijna te dik is om te drinken.
Hoewel gerechten met traditionele Moorse invloeden talrijk zijn, vooral in restaurants, en kosmopolitische Spanjaarden nog steeds met veel gerechten eten die hun grootouders lekker vonden, is de keuken niet stil blijven staan.
Tegenwoordig worden keukenmachines en blenders meer gebruikt dan vijzels en stampers, en in een moderne keuken zijn de nieuwste snufjes te vinden. Spaanse supermarkten zijn groot en druk, en natuurlijk schieten ook hier de fastfoodrestaurants als paddestoelen uit de grond, maar de traditie van de dagelijkse gang naar de markt om vers fruit, groenten en vis te kopen bestaat nog steeds.
Op het platteland zijn de marktdagen nog even belangrijk als altijd, met verkopers die allerlei soorten glanzende vis verkopen, vlees van vers geslachte dieren, in geblikte vleesproducten en de meest zinnenstrelende vruchten en groenten. Zelfs in de grote steden, waar steeds meer vrouwen buitenshuis werken, wordt nog steeds op de markt gekocht.
ETEN OP ZIJN SPAANS
Er wordt wel beweerd dat Spanjaarden de hele dag en ook nog gedurende een deel van de nacht eten. De meeste stedelingen beginnen hun werkdag met een licht ontbijt en blijven de hele dag door kleine hapjes eten totdat ze uiteindelijk aan hun avondeten beginnen. En dat kan heel goed pas s'avond om 10 uur zijn.
De Spaanse werkdag begint met el desayuno , een snel lichtontbijt van koffie met een broodje, hetzij thuis of in een Café op weg naar kantoor. Koffiebarretjes bieden altijd een heel assortiment verse croissants en broodjes, en in Madrid, maar ook in andere steden, vormen churras met con chocolate een traditionele traktatie die ooit op iedere straathoek door venters verkocht.
Nu worden deze lange, smalle, goed doorbakken beignets bestoven met suiker en kaneel en met een kop smaakvolle, donkere Spaanse warme chocolademelk geserveerd in churrerias en café's. Voor kantoor personeel is het rond tien uur of half elf tijd voor een espresso en eventueel een plakje cake of een gebakje, om de eerste trek te stillen. Of ze pauzeren om 11 uur voor las onces of voor een almuerzo (lunch), al naargelang het tijdstip waarop ze hun hoofdmaaltijd willen gebruiken.
De tapasbars gaan om ongeveer één uur open om hun keur aan heerlijkheden te presenteren. Deze gaan als hapje vooraf aan la comida, voor veel mensen de voornaamste maaltijd van de dag. Rond halftwee of twee uur sluiten de meeste kantoren een paar uur, zodat het personeel naar huis kan gaan waar twee of drie lichte gangen en een fles wijn wachten. La comida kan voor een kantooremployé bijvoorbeeld bestaan uit pasta of rijst, gevolgd door sausjes of biefstuk of een visschotel met fruit of yoghurt na. Sausijsje met linzen is een echte comida gerecht, net als eenvoudige cocido, de Spaanse jachtschotel.
Daarna gaat men weer een paar aan het werk. Veel Spanjaarden gaan op weg naar huis even iets drinken en wat taps eten met hun collega's. La cena het avond eten thuis, kan lichter zijn dan de la comida en bestaan uit soep of een omelet gevolgd door kaas of fruit. De avondmaaltijd wordt s'winters rond negen en in de zomer rond tienuur gebruikt. Als er in een restaurant wordt gegeten, reserveert men meestal voor een gezellige driegangen maaltijd rond een uur of tien, die eindigt rond middernacht. Na de nachtrust is het weer tijd voor het desayuno.
Bron: De keuken van Spanje
MEER SPAANS NIEUWS IN HET NEDERLANDS VIND JE HIER