Door de vrij hoge temperaturen in december en het begin van Januari, wat natuurlijk heerlijk was, maar het betekend ook dat er al vroeg bezoek krijgen van ongewenste gasten zoals de Dennenprocessierupsen.
Daarom is een waarschuwing zeker op zijn plaats, als je gaat wandelen met de hond hou deze dan aan de lijn en pas ook goed op de kinderen. De milieupolitie in La Pedriza in de regio Madrid zag reeds een rupsenprocessie van een onvoorstelbare lengte van 1600 meter.
De dennenprocessierups (Thaumetopoea pityocampa, syn. Traumatocampa pityocampa) is de larve van een vlinder uit de familie tandvlinders (Notodontidae), onderfamilie processievlinders (Thaumetopoeinae).
De waardplant van deze vlinder is de den. De larve heeft als een rups een lengte van enkele millimeters tot veertig mm, en is zwartachtig bruin met rode vlekken op de bovenkant en zijkanten. De onderzijde is geel. Het lichaam is zeer harig en bedekt met brandharen. Het volwassen insect is een vlinder met een spanwijdte van 35 tot 40 mm.
De dennenprocessierups komt voor in Zuid-Europa, dus ook in Spanje, Midden-Europa en Noord-Afrika. Hoog in de Pijnbomen, die veel voorkomen in Spanje, bouwt de dennenprocessierups graag zijn cocon.
Leefwijze
De vlinders komen uit in de zomer, tussen juni en september, afhankelijk van het klimaat, en leggen hun eieren afgezet in parallelle rijen in verpakkingen van 150 tot 220 stuks op twijgen of naalden van verschillende soorten dennen, maar als tweede keus ook in sparren en ceders. Vijf tot zes weken na het leggen komen de eitjes uit.
De rupsen vervellen vijf maal afhankelijk van de hoogte en temperatuur. Hoe verder naar het noorden of in hoogte, des te langzamer de larve zich ontwikkelt.
Door weersveranderingen, zoals een warmere winter, kunnen de rupsen echter soms eerder tevoorschijn komen dan verwacht.
Dennenboom cocons
In de winter spinnen de rupsen een nest waarin ze de overdag in de zon liggen. Ze komen 's nachts in beweging om te eten. Net als bij de eikenprocessierups lopen de rupsen vanuit een nest achter elkaar in een grote sliert. Een verschil is dat bij de dennenprocessierups de processie slechts een rups breed is, terwijl bij de eikenprocessierups meerdere rupsen zich naast elkaar voortbewegen. In het voorjaar verlaten de rupsen opnieuw in "processie" het nest naar de grond om zich daar op een zonnige plek in te graven en zich ondergronds te verpoppen. Na een aantal maanden ontpoppen ze zich weer als vlinder, waarna de cyclus opnieuw begint.
Brandharen en gevolgen voor mens en dier
De rupsen kunnen massaal voorkomen en hebben brandharen die irriterend zijn voor de mens. De haren zijn 0,2 tot 0,3 millimeter lang. Elke rups heeft er honderdduizenden tot een miljoen van. Het zijn pijlvormige haren, die bij een bedreiging worden afgeschoten. De haren kunnen dan makkelijk de huid, de ogen en de luchtwegen binnendringen. De stoffen die van de haren afkomen veroorzaken een op allergie lijkende huiduitslag, zwellingen, rode ogen en jeuk. In de meeste gevallen verdwijnen de klachten vanzelf. Niet alle personen zijn even gevoelig voor de brandharen.
In zeldzame gevallen kunnen andere verschijnselen ontstaan, namelijk braken, duizeligheid en koorts.
De rupsen hoeven niet te worden aangeraakt om in contact te komen met de brandharen. De haartjes verspreiden zich met de wind en kunnen zo in contact komen met wandelaars of fietsers. De haren blijven ook na het vertrek van de rupsen in de nesten, die aan de stammen en dikke takken hangen, aanwezig. Na jaren kunnen deze nesten bij aanraking nog overlast veroorzaken.
Ook dieren, met name honden, kunnen veel last hebben van de brandharen van de rups.
Wat moet je ondernemen als je een nest vindt?
Raak het in ieder geval nooit aan! Neem zo vlug mogelijk contact op met bijvoorbeeld de gemeente of tuinspecialisten. Het beste is als als je pijnbomen in je tuin hebt, laat ze behandelen zo dat de rupsen jou boom(en) overslaan.
