Spaanse pepers

SPAANSE PEPERS  - Waaraan heeft de Spaanse peper zijn naam te danken alhoewel hij niet uit het land Spanje komt. Waaraan heeft hij het voorvoegsel Spanje dan aan te danken?

Dat is toch raar dan er zijn verschillende andere pepers met voorvoegsels en hebben toch niets te maken met de oorsprong van de betreffende pepers denk eens aan de  lomboks en cayennepeper. Dus vraag is toch terecht, waarom bij de Spaanse pepers wel?

De Spaanse pepers komen uit Midden- en Zuid-Amerika en niet uit Spanje. Men denkt dat het voorvoegsel ‘Spaanse’ komt uit de 16e eeuw dat was de tijd dat de pepers vanuit Amerika via Spanje naar Nederland/België werden ingevoerd.

Om een verschil te maken werden de Oosterse pepers uit Midden- en Zuid-Amerika gemakshalve Spaanse pepers te noemen. De langwerpige rode chilipepers noemen ze ook wel ‘rode pepers’  (je kunt ze ook groen eten) en in het Spaans wordenn ‘pimiento’ of ‘chile’ genoemd.

Wist je trouwens dat de Spaanse pepers eigenlijk meer verwant zijn met de paprika’s dan met de meer bekende Aziatische zwarte en witte pepers? De Spaanse pepers worden echter peper genoemd vanwege de overeenkomst in smaak en de langwerpige vorm die afwijkt van de paprika.

Eigenschappen van de Rode pepers

Rode pepers zijn voordat ze rijp zijn groen en ze worden ook in die toestand gegeten. Dit is vergelijkbaar met de paprika, die botanisch gezien overigens ook een peper is, zij het een heel milde. Er zijn inmiddels ook andere kleurvarianten zoals geel, wit en oranje. Omdat groene pepers langer houdbaar zijn, zijn er planten gekweekt waarbij de groene variant al eetbaar is; gele en oranje varianten zijn gekweekt om meer variatie te hebben.

Spaanse peper is samen met gewone korrelpeper de belangrijkste specerij om gerechten 'heet' te laten smaken. De stof die verantwoordelijk is voor de hete smaak van Spaanse peper smaak is capsaïcine (bij gewone peper is dat piperine). Beide stoffen hebben gemeen dat ze direct de warmtereceptoren in de mond prikkelen. Hierdoor wordt de smaak vaak als 'heet' omschreven.

Soorten van pepers

De oorspronkelijke groene (onrijpe) of rode pepers worden in vele varianten van kleur, vorm, grootte en scherpte gekweekt en gegeten, van de zoete Nederlandse rode, groene, gele, of witte paprika tot de habaneropeper. Deze laatste is een van de sterkste pepers te wereld: de smaak moet 300.000 keer verdund worden voor hij niet meer als scherp te herkennen is.

De meest gekweekte soorten zijn:

• Capsicum annuum — de meeste gewone soorten, bijvoorbeeld jalapeño, paprika, Spaanse peper, cayennepeper;
• Capsicum baccatum — de besachtige Zuid-Amerikaanse chilipepers, aji;
• Capsicum chinense — waaronder de extreem hete habanero en madame-jeanette;
• Capsicum frutescens — struikpepers waar onder andere tabascosaus van wordt gemaakt;
• Capsicum pubescens — waaronder de Zuid-Amerikaanse rocotopepers.

Rode pepers worden wereldwijd gekweekt in alle landen waar ze willen groeien. Interessant is dat de Indiase en Thaise keuken, die er dusdanig veel gebruik van maken dat ze voor veel Nederlanders synoniem zijn met 'heet' voedsel, deze peper pas na de introductie ervan door westerlingen hebben leren kennen.

Keukengebruik

Spaanse peper kan meegekookt worden in gerechten als chili con carne, Indiase curry's en dergelijke. Het pikantste deel zijn de zaadlijsten, de witte randen waaraan de zaden vastzitten met het rode vruchtvlees. Het is een misverstand te denken dat de zaadjes zelf voor de scherpte zorgen. Wel kunnen deze door het barsten van de epidermis van de zaadlijsten in aanraking komen met de capsaïcinen, maar strikt genomen zijn de zaadjes van een peper neutraal van smaak. De waargenomen scherpte van een gerecht met rode pepers neemt na enkele happen nog toe, eenmaal een klein hapje proeven geeft geen goed beeld. Als het echt te pikant wordt, dan is melk, of iets ruws als een hapje witte rijst of hard brood, een middel om de smaak te dempen.

Vermalen rode pepers, gemengd met zout en soms azijn worden als sambal verkocht. Overigens bestaan er ook rode peperkorrels van de rijpe zwarte peper (Piper nigrum).

Andere bekende rode peper producten zijn tabasco saus, harissa en chilipoeder.

Effecten van peper

Het eten van zeer scherpe gerechten is in zekere mate verslavend als men er eenmaal aan gewend is.[bron?] Het capsaïcine stimuleert de warmtezintuigen in de mond en wekt zo de indruk van hitte. Als reactie hierop worden in de hersenen endorfinen afgescheiden om de pijn van deze vermeende 'brandwond' minder te voelen. Endorfinen zijn de lichaamseigen stoffen die dezelfde receptor activeren als morfine. Dit geeft de gebruiker een plezierig en behaaglijk gevoel.

Op de huid wordt peper toegepast in capsicumcrème die een warmtegevoel en een versterkte doorbloeding geeft en bij gewrichtspijnen wordt toegepast.

Het eten van rode pepers zou helpen tegen verkoudheid. Ook zou het eten van pepers de stofwisseling doen versnellen.

Sterkte

De sterkte van rode peper kan erg verschillen van soort tot soort en zelfs van peper tot peper binnen een soort. De capsaïcine die de peper scherp maakt zit vooral in de 'ribben' van de vrucht (de inwendige zaadlijsten) Een fout die vaak gemaakt wordt in de keuken is om het uiteinde van de peper even te proeven om de sterkte te beoordelen, maar het uiteinde kan veel milder zijn dan de rest omdat er geen pitjes en zaadlijsten in zitten.

Mensen die weleens scherpe Spaanse pepers hebben gesneden en daarna hun ogen of lippen hebben aangeraakt, weten hoe onaangenaam dat gevoel is. Verder kan men soms tijdens de stoelgang nog een tweede keer van een scherpe pepermaaltijd 'genieten'. Aangezien peper in de mond slechts de indruk wekt dat deze in brand staat en er verder in het maag-darmstelsel niet veel temperatuurzenuwen voorkomen –behalve bij de anus– zou het eten van grotere hoeveelheden peper lichamelijk geen problemen moeten opleveren. Overigens went men snel aan het eten van peper en is het vooral in tropische en subtropische streken erg populair (naar verluidt omdat het zweten bevordert, of ook wel omdat het goed zou zijn tegen parasitaire worminfecties).

Erg scherpe pepersoorten zijn de gele madame-jeanette uit Suriname en de habaneropeper uit Mexico. Kleine gedroogde rode of groene pepertjes (van zo'n 1,5 cm), in Indonesië rawit genoemd, kunnen ook heel heet zijn.

De heetheid van een peper wordt weergegeven op de Scovilleschaal, in 1912 ontwikkeld door Wilbur Scoville. Oorspronkelijk werd gemeten door smaaktests, waarbij gekeken werd hoeveel men een gemalen peper moest verdunnen voor hij niet meer als scherp werd waargenomen, tegenwoordig door de concentratie van capsaïcine te meten. Een gerecht wordt al als pittig ervaren rond de 500-1000 Scoville-eenheden, jalapeño's variëren tussen de 3000 en 6000, en habaneropepers kunnen soms wel een heetheid van 300.000 eenheden bereiken. De heetste peper ter wereld is de Carolina Reaper, waarbij een gemiddelde is gemeten van 1.569.300 Scoville-eenheden en een piekwaarde van 2,2 miljoen Scoville-eenheden. Pure capsaïcine heeft een hittegraad van 15.000.000 tot 16.000.000 Scoville-eenheden.

Trivia

Pepperspray wordt van heel scherpe pepers gemaakt en wordt in het gezicht van de tegenstander gespoten, waarna deze zo'n ontzettend brandend gevoel in vooral zijn ogen krijgt dat hij vrijwel direct uitgeschakeld is en onmiddellijk op zoek gaat naar een emmer water (of beter: melk).

Het insmeren van de geslachtsdelen met peper schijnt een methode te zijn geweest die de Nederlanders gebruikten in de koloniale tijd om inlandse bedienden te straffen wanneer zij niet hard genoeg werkten.

In de Verenigde Staten zijn jalapeñopepers en vele andere pepersoorten zeer populair in marinades. Soms wordt gemarineerde kip ("Atomic Chicken Wings") geserveerd met een scherpte van 150.000 op de schaal van Scoville. Klanten worden verplicht tevoren een formulier te ondertekenen waarin ze verklaren hun geld niet terug te zullen vragen en het eten van de kip volledig voor eigen risico te doen.

Spaanse peper wordt in het zuidwesten van China door de politie uitgedeeld aan automobilisten. Volgens de Chinese overheid is het een goed middel om wakker te blijven, zodat het aantal auto-ongelukken door in slaap vallende automobilisten zou dalen. De resultaten zouden tot nu toe positief zijn.

WAT GAAN WE ONDERNEMEN IN SPANJE

MISSCHIEN OOK INTERESSANT :